kolorwy baner

Metody pracy

Przedszkole, działa w oparciu o wypracowaną pod okiem trenera Koncepcję Pedagogiczną z uwzględnieniem Konwencji Praw Dziecka, oraz programy autorskie.
Główną ideą pracy pedagogicznej w placówce jest szeroko rozumiana integracja dzieci zdrowych i niepełnosprawnych. Wszystkie nasze działania skierowane są na dobro dziecka. Stwarzamy warunki sprzyjające powstawaniu wzajemnej akceptacji i tolerancji.

Ważnym zadaniem jest stymulowanie rozwoju psychofizycznego dzieci poprzez właściwe urządzenie sal, wyposażenie w zabawki i pomoce dydaktyczne, organizowanie zajęć i zabaw oraz dawanie sposobności do zabaw dowolnych.
W codziennej pracy rozwijamy aktywność dzieci ze szczególnym uwzględnieniem aktywności twórczej, która jest szansą na rozwój, na lepsze postrzeganie rzeczywistości i umiejętne jej wykorzystanie.

Preferujemy otwarty styl pracy i wykorzystujemy różnorodne metody i formy pracy, a mianowicie:

  • Metoda Dobrego Startu – Bon de Part,
  • Pedagogika Zabawy,
  • Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne,
  • Metoda Logorytmiki,
  • Metoda Naturalnej Techniki Czytania I. Majchrzak,
  • Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona
  • Metoda Marianny i Chrisophera Knill
  • Batti Strauss
  • Metoda symultaniczno – sekwencyjna
  • Terapia taktylna wg. S. Masgutowej
  • Terapia psychomotoryczna

Metoda Dobrego Startu kształtuje orientację przestrzenną jednocześnie rozwija funkcje językowe, spostrzeżeniowe, dotykowe, kinestetyczne i motoryczne.
Ćwiczenia zawarte w tej metodzie usprawniają jednocześnie analizatory: wzrokowy (znak graficzny), słuchowy (piosenka) i kinestetyczno – ruchowy (odtwarzanie znaków graficznych zgodnie z rytmem piosenki). Ćwiczenia przyczyniają się także do kształcenia lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni oraz kształtują zdolność operowania symbolami. Wiele elementów zawartych w omawianej metodzie stanowi atrakcyjną formę zajęć, dzięki czemu wyzwalana jest aktywność dziecka i to zarówno w kierunku wykonywania konkretnych ćwiczeń związanych z realizacją znaku, jak i nawiązywania kontaktów z rówieśnikami. Metoda ta przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci z zaburzeniami funkcji percepcyjno – motorycznych.

Zajęcia Metodą Dobrego Startu  są prowadzone w każdej grupie wiekowej raz w tygodniu.

Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne metoda ta znajduje zastosowanie przede wszystkim w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego. Zajęcia prowadzone tą metodą zbliżają dzieci do siebie, ułatwiają nawiązanie przyjaznych kontaktów niewerbalnych – poprawia komunikację dziecka z otoczeniem, uaktywniając ,,język ciała i ruchu”. Program terapii Weroniki Sherborne nastawiony jest na rozwijanie poprzez odpowiednie ćwiczenia i zabawy ruchowe takich cech, jak: poczucie bezpieczeństwa, odpowiedzialności, wrażliwości, umiejętności nawiązywania kontaktu z drugą osobą. Metoda może przyczynić się do rozwoju dzieci w dwóch ważnych dziedzinach w wykształcaniu obrazu samego siebie oraz nawiązywaniu kontaktów społecznych. Dzieci podczas sesji ruchowych koncentrują się na wykonywanych ćwiczeniach i są świadome tego co dzieje się z ich ciałem, w ten sposób uczą się na własnych doświadczeniach ruchowych. Weronika Sherborne nazywa to ,,słuchaniem” własnego ciała. Warunkiem prowadzenia terapii jest zabawowa, radosna atmosfera.

Zajęcia Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne  są prowadzone raz na dwa tygodnie w grupach dzieci 4, 5 i 6 letnich.

Metoda Logorytmiki jest powszechnie wykorzystywana zarówno do celów umuzykalniających jak i terapeutycznych. Ze względu na kontakt dziecka z różnymi formami ruchu i muzyką, zajęcia te są przydatne w usprawnianiu słuchowo – ruchowym dzieci. Ćwiczenia te spełniają funkcje kompensacyjne, kierują uwagę dzieci na zjawiska wspólne dla muzyki i wypowiedzi m. in. na: melodię, rytm, tempo, głośność dźwięku, a także akcent, frazowanie i artykulację.

Metoda naturalnej techniki czytania polega na bezstresowym wprowadzaniu dziecka w świat pisma, opanowania umiejętności czytania poprzez przyporządkowanie odpowiedniej nazwy do rzeczy w tzw. grę w chowanego. Metoda uzmysławia, że litera to znak, który sam nie ma znaczenia, znaczenie ma dopiero słowo, które jest kompozycją liter.


Kinezjiologia Edukacyjna jest to metoda stymulacji rozwoju psychofizycznego człowieka poprzez zestaw ćwiczeń ruchowych prowadzących do integracji mózgu. Gimnastyka Mózgu zajmuje się konkretnymi ćwiczeniami mającymi ułatwić naukę dzieciom o specyficznych trudnościach edukacyjnych.

Ćwiczenia Gimnastyki Mózgu usprawniają:

  • pamięć krótko i długotrwałą
  • koncentrację i zdolności skupienia uwagi
  • koordynacje ruchową
  • funkcje grafomotoryczne: kaligrafia, krzywe pismo
  • proces pisania i czytania (pisania twórczego)
  • spostrzeganie wzrokowe, umiejętność różnicowania i rozumienia symboli, koordynację wzrokowo-ruchową
  • proces myślenia: umiejętność formułowania myśli, abstrakcyjne myślenie
  • rozumienie ze słuchu, pisanie ze słuchu, umiejętność wykonywania poleceń
  • zdolności matematyczne (tabliczka mnożenia, zapamiętywanie cyfr, rachunki)
  • umiejętność adekwatnego komunikowania się ze sobą i otoczeniem
  • pełniejsze rozumienie sytuacji społecznych i rozwiązywanie problemów

Metoda Marianny i Kristophera Knill ,,Programy Aktywności, Świadomości Ciała, Kontakt i Komunikacja” są skuteczną terapią w pracy z dziećmi o różnym poziomie rozwoju intelektualnego, z różnymi rodzajami niepełnosprawności fizycznej, w pracy z osobami autystycznymi czy z uszkodzonym wzrokiem lub słuchem.
Przez pracę z ciałem możliwe jest nawiązanie kontaktu interpersonalnego i stworzenia więzi emocjonalnych z drugą osobą. Poprzez dotyk i naśladowanie dziecko poznaje własne ciało i buduje obraz samego siebie.

W tej terapii istotną rolę odgrywa nowatorska muzyka – każdy ruch dziecka wspierany jest przez specjalny akompaniament muzyczny, który wprowadza strukturę porządkującą przebieg zajęć, określa ramy czasowe całej sesji jak i wszystkich jej składowych.

Cele programów:

  • wywołanie ukierunkowanej uwagi dziecka,
  • kształtują świadomość ciała dziecka,
  • doskonalą orientację w schemacie ciała, znajomość poszczególnych części ciała – ręce, kolana, palce, itd.
  • rozwijają sprawności manualne – rozmachowe
  • precyzyjne ruchy rąk i palców.

Metoda Batii Strauss przybliża dzieciom muzykę klasyczną. Dzieci słuchają aktywnie tzn. słuchając wykonują proste ruchy rytmiczne lub taneczne, poznają strukturę utworu muzycznego. Dzieci z wielkim zadowoleniem uczestniczą w tej formie zajęć. Poza walorami edukacyjnymi ma ona wielkie znaczenie w naturalnym kształceniu zrozumienia zasad współdziałania dla osiągnięcia wspólnego celu, przestrzegania ustalonych reguł. Nawet bardzo żywe dzieci pozytywnie reagują na ten rodzaj aktywności.

Metoda symultaniczno – sekwencyjna wykorzystuje naturalną skłonność każdego człowieka do mówienia sylabami. Jest skutecznym sposobem nabywania umiejętności czytania ze zrozumieniem. Poszczególne głoski wprowadzane są w sylabach, a nie w izolacji – nie uczymy głoskowania (nie podajemy dziecku nazw liter). Sylaby są powtarzane, rozpoznawane i odczytywane w opozycjach. Ta umiejętność rozróżniania dotyczy zarówno zmysłu słuchu, jak i wzroku.
Metoda ta wykorzystuje wiedzę o sekwencyjnych zdolnościach lewej półkuli mózgowej przy równoczesnym korzystaniu z symultanicznych sposobów przetwarzania bodźców językowych półkuli prawej.

Terapia taktylna wg. S Masgutowej głównym założeniem tej terapii jest wzmocnienie lub wytworzenie świadomości ciała oraz stymulacja zmysłu dotyku poprzez receptory skóry (od lekkiego do silnego dotyku i nacisku, od ciepła  do zimna oraz propriocepcji, czyli wrażeń z mięśni, ścięgien i układu przedsionkowego).

Niezaspokojenie potrzeby dotyku powoduje zmniejszenie stymulacji kory mózgowej, wzrost napięcia mięśniowego, impulsywność, poczucie izolacji, agresję. Obniżone funkcjonowanie sensoryczne, ruchowe i psychiczne u dzieci obecnie kojarzone jest ściśle z brakiem dotyku.

Każdy człowiek niezależnie od wieku powinien być dotykany, w akceptowany sposób, minimum 30 razy dziennie.

Terapia psychomotoryczna jest to terapia przeznaczona dla dzieci w wieku od 3 do 10 lat z zaburzeniami funkcjonowania, których podłożem jest minimalna dysfunkcja mózgu, spowodowana nieprawidłowością w dojrzewaniu mózgowych struktur integracyjnych (między innymi odpowiadających za funkcję mowy, zachowania i prawidłowej identyfikacji własnego ciała). Celem i efektem terapii psychomotorycznej jest konstrukcja lub aktywizacja sieci neuronalnych, które odpowiadają za mózgowe procesy integracyjne